Күрәһеңме, Әлифбаның бите
Йым-йым иткән нурға сорналған?
Был нур, балам, ғилем нуры була,
Атай, әсәйеңә арналған.
Ишетә(һе)ңме, битен асҡан һайын
Сыңлап ҡала гәлсәр ҡыңғырау?
Шул сың менән зиһендәргә керә,
Белем үрен яулай аң-ылау.
Һиҙәһеңме, усҡа йылы килә?
Ҡулға алһаң, йөрәк ял итә.
Әсә теле, балам, шулай була,
Ауыр уйҙарҙы ла бал итә.
Әсәң теле, балам, туған телең,
Атаң теле – һинең ҡалҡаның.
Үҙ телеңде яҡлап, һаҡлап ҡына,
Ғүмереңдең атһын һәр таңы.